7e etappe

Werd weer bruut gewekt door de wekker vanochtend, dat is wel een rede dat veel mensen naar de rustdag uitzien, want de dagen zijn lang en de nachten kort. Gister door de harde tegenwind natuurlijk een lange dag, waardoor we pas na elfen konden gaan slapen.

Vanochtend ging ie dus weer om 6.15, we moesten om 7.00 uur ontbijten, maar moesten om 7.45 vertrekken, dus zoveel mogelijk fietsen en bagage al klaar zetten om in de bus en aanhanger te laden. Uiteindelijk lukte het om om ongeveer 8.00 uur te vertrekken, daarna ongeveer 3 kwartier met de bus rijden met de start. Uur of 9 zaten we op de fiets. Mooi weer, minder wind als gister en iets gunstigere richting (nog steeds tegen)

Er was meteen een hellinkje in het parcours, en groep 1 en 2 waren meteen al weg. Ik heb altijd wat tijd nodig om op gang te komen s'morgens dus lekker met groep 3 mee gereden. Maar daar reed ik op een gegeven moment zo makkelijk van weg dat ik mij tijdens de eerste stop (wij hebben altijd stops om de35 a 40 km om te eten en te drinken) weer bij groep 2 heb aangesloten.

Met deze groep heb ik de hele dag gereden, we waren met 7 man en allemaal ongeveer even sterk dus dat ging weer lekker in de eerder genoemde dubbele waaier. Hele dag op en af door de franse heuvels. Zeer goed wegdek, de tour is een aanbeveling als je niet van over slechte weg fietsen houdt, want alle slechte plekken worden netjes bijgewerkt en grind weggehaald. Zelfs in belgie waren complete nieuwe stukken asfalt neergelegd, alleen die kasseien waren ze vergeten te asfalteren.

Vlak voor onze laatste stop hadden we ineens weer wat motorbegeleiding, dit was weer de eerder genoemde engelse groep fietsers. CureLeukemia heet de groep en daar rijden ze dus voor, met deze groep komt Lance Armstrong de 13e en 14e etappe meerijden. Toen wij vervolgens stopte bij onze laatste stop kwamen ze met de hele poespas langs rijden.

Na weer het nodige vocht en eten tot ons te hebben genomen (je kan je niet voorstellen hoeveel je verbrand), gingen we weer op weg.  Na enige tijd verscheen er een file auto's in ons vizier, die zaten dus achter de engelsen, wij bleven gewoon ons eigen tempo rijden en kwamen toch steeds dichter bij, tot we bijna aan de achterzijde van de file waren. Toen ging de route linksaf en de file rechtdoor.

Onze hele groep kreeg zo'n beetje een rode lap voor de ogen, want hier viel natuurlijk wat te halen. De samenwerking was ineens ver te zoeken, maar we wilden natuurlijk die Engelsen inhalen. Ieder voor zich erachter aan, ondertussen werden we ook nog vanaf de kant aangemoedigd, want het werd natuurlijk opgemerkt door de campers die er al stonden.

Uiteindelijk hebben we ze ingehaald, en het mooie was nog dat er achter onze bus een duitse camper stond geparkeerd die het had zien gebeuren en die dame zei: 'Dat hebben jullie mooi gedaan, die engelsen met al die poespas ingehaald'

Uiteindelijk kwamen we met een gemiddelde van 29.2 bij de bus, mede door het laatste stuk, meteen op de massagetafel, want ik was weer aan de beurt vandaag, en de bovenbenen waren best behoorlijk gevoelig, heb wel wat rare bekken getrokken tijdens de massage.  En nu zit ik hier in het gras dit blog te schrijven, er komen net nog wat mensen binnen, ik verwacht dat we zo gaan. De allerlaatste gaan met de auto naar huis.

En ja hoor, we moeten nu weg, nog 50 km naar het hotel.(het is nu 18.43)