16e etappe

Vandaag wederom een lekker fietsdagje, de temperatuur liep wel weer flink op maar er waren wat wolkjes en tijdens de eerste klim was er wat schaduw van de bomen.

Vanochtend zouden we om 7.15 vertrekken met de bus, maar er waren nog weer mensen niet klaar, dus werd het 7.30. We moesten een klein stukje met de bus en bij het gereedmaken wordt er normaal gewacht tot iedereen klaar is, maar omdat we al eerder een kwartier hadden gewacht had ik daar geen zin meer in en ben ik met monique meteen weggefietst. Ook John, Cindy en walter waren al weg.

Tot de eerste stop met zijn tweenen gereden, daarna ons aangesloten bij de snelle groep. De eerste 105 km waren vals plat omhoog, maar daar merkte je op zich weinig van. Vlak na de eerste stop zagen we trouwens dat een fietser die een paar honderd meter voor ons reed, de berm in moest omdat hij anders platgereden was door een camper die uit de andere richting aan het inhalen was.

 In de snelle groep worden soms wel onregelmatige snelheden gereden, waardoor ik af en toe wat moeite had om te volgen. Ook na de 2e stop nog met de snelle groep mee, maar vlak voor de lunch moest ik toch een gaatje laten vallen. Pantani zat nog in mijn wiel en die nam over en reed het gat dicht, lange tijd kon ik in zijn wiel blijven hangen maar uiteindelijk moest ik ook hem laten gaan. Gelukkig was daar weldra de lunch.

Bij de lunch de snelle groep maar laten gaan (die nemen ook weinig tijd om te eten) en weer verder gefietst met Monique tot aan de voet van de eerste col.(Col du Cabre 9,1 km a 4,6%). Het leek wel alsof ik deze Col met dezelfde snelheid op reed als waarmee ik aan kwam rijden. Monique was ik dan ook meteen al kwijt, oh wat reed ik lekker omhoog zeg. Wat bewolking en schaduw maakte dat het niet zo heet was. Toen ik boven was reden er net drie van de snelle groep weer weg.

Boven op de top weer even bevoorrading en hup weer naar beneden. Toen kwam er een erg saai stuk aan langs een drukke weg richting GAP, de finishplaats. Meestal als we over redelijk vlak terrein rijden zijn dat trouwens wel drukke wegen, dus wat dat betreft kun je beter niet vlak rijden.

Toen ik bij La Roche des Arnauds door een bocht reed hoorde ik ineens een fonteintje stromen vlak langs de weg. Even het hoofd er weer onder en bidons gevuld, een warme banaan opgegeten en weer verder. Toen bleek 20 meter verder over de brug de bevoorrading te staan. Nog even gestopt en toen kwamen ook Ronald, Pieter en Adriaan uit de snelle groep weer aan, die hadden even in een barretje gezeten en gezien dat de profs weer in de regen reden. Ook Monique kwam weer aanrijden.

Met zijn vijfen doorgereden naar Gap, dit is uiteraard de finish plaats, maar eerst moesten we er doorheen en nog even de Col de Manse over, vergelijkbaar met de eerdere Col, maar het begin iets steiler. Pieter ging er vandoor, maar ik kon eindelijk Ronald (de Krijger) er een keer afrijden (is normaal altijd voor mij binnen). Vanaf de top nog een mooie technische afdaling terug naar Gap, die ik ook nog flink doorreed omdat ik dacht dat Ronald nog in de
achtervolging was. Uiteindelijk vandaag als achtste binnen met een gemiddelde van 27,5 km/uur over 205 km en toch weer 2400  hoogtemeters. Ondanks wat stijve spieren ga ik met een goed gevoel de rustdag in.

Op de laatste afdaling was John nog onderuit gegaan, maar gelukkig geen noemenswaardige schade.

Het is nu 19.41 en het is nog ongeveer een uurtje rijden met de bus naar ons hotel waar we meerdere nachten zullen blijven.